Op een van de drukste aanvoer routes naar de Breestraat wordt op dit moment het voormalige pand van modehuis Kemp gesloopt. De huidige behuizing gaat plaats maken voor 4 appartementen en winkelruimte. Bouwbedrijf C Nelis zag zich genoodzaakt om het grootste deel van dit pand te slopen om het te laten voldoen aan de eisen van deze tijd. Men heeft nog onderzocht om de wit verglaasde muur te sparen maar dit was geen optie.
De gebruikte stenen aan dit pand zijn van een hoogwaardige kwaliteit. De basis steen is geel van kleur maar na het bakken heeft men de steen voorzien van een laag glazuur. Deze laag is ondoordringbaar wat als grootste voordeel heeft dat er geen vervulling kan hechten aan de steen. Alles wat op deze steen komt spoelt er letterlijk weer vanaf. Goed voorbeeld uit de praktijk is het Rodekruis Ziekenhuis in Beverwijk. Tussen het oude en nieuwe gedeelte zie je geen verschil, ook al zit hier ongeveer 30 jaar tussen, beide gebouwen zien er even “jong” uit.
Maar dan terug naar het slopen van de muur. Wat mij zelf opvalt is dat men in mijn jeugd (in de tijd dat nog lang niet iedereen een telefoon of auto bezat, zo lang terug) men nog vaak nadat een muur gesloopt was de stenen afbikte. De overgebleven specie aan de steen werd door middel van een platte steenbeitel van de steen geslagen. En dan maar hopen dat de specie er in een klap van af ging want anders bleef je hakken op alle rest stukjes. Het is begrijpelijk dat het met de huidige arbeidsloon kosten niet veel gebeurt, maar zeker in de restauratie markt kom je het nog wel tegen. U zult begrijpen dat een steen dan onbetaalbaar wordt. Was het bij deze wit verglaasde stenen dan geen optie? Nee de stukken glazuur zouden om onze oren zijn gesprongen en dat is niet het doel van de actie. (Na het bikken had men wel de gele kant als voorkant kunnen gebruiken maar nieuwe stenen zijn dan zeker goedkoper).
Opmerkelijk aan deze bijna historische muur is het metselverband, een klezoren verband. De boven liggende steen begint steeds op een kwart van de onderliggende steen. Je ziet als het ware allemaal trap vormen in het gevelvlak. Maar ja bij het ter persen gaan van deze krant bestond deze muur allang niet meer en leeft de muur alleen nog voort in onze herinneringen. En de muur zelf heeft niets meer te klagen, zo gaat dat.
Cijfer uitstraling: Huidige staat 3 (voor de moeite)
Toen het nog een muur was 7,5
Vr gr Rene Lust
Foto Rob Benning
|
